›interieur
mei 2007
MediaTAKE Outremeuse Liege
Aan de noordkant van Outremeuse te Luik ligt het voormalige ziekenhuis- terrein, "Espace Bavière". Met zijn ongewoon grote oppervlakte van ongeveer 4 hectare, nabij het stadscentrum. Het terrein ligt al een aantal jaren leeg, het enige dat resteert zijn het daadwerkelijke ziekenhuis en het universiteitsgebouw van de opleiding stomatologie. Beide hebben historische waarden en zijn karakteristiek voor deze locatie. Het universiteitsgebouw is in deze studie tijdelijk herbestemd tot mediatheek.
De doelstelling is dat het interieur zijn bestaande karakter moet behouden. Een nieuw toe te voegen route zal de diverse mediatheek-functies aan elkaar moeten koppelen. Deze route moet herkenbaar zijn voor het publiek. De route wordt gemaakt van een houten regelwerk waarmee een pad gemaakt kan worden waarin ook de traptreden verwerkt kunnen worden. Zo krijg je een lint door het bestaande gebouw.
Aan dit nieuwe pad zitten de mediatheekfuncties, die als losse elementen in het gebouw staan. Dit zijn de ruimtes die techniek behoeven en moeten worden geconditioneerd. Ook deze zijn voornamelijk geconstrueerd van hout, zodat ze afsteken bij het bestaande interieur. Daar waar we meer ruimte behoeven zullen wanden en of vloeren moeten worden gesloopt.
Hoe dan om te gaan met iets dat je zo graag in ere wilt behouden? Het bestaande pand helemaal verbouwen tot een moderne en hippe mediatheek lijkt me financieel niet haalbaar en architectonisch overbodig.
Het gebouw heeft voldoende kwaliteit en ruimtelijke vrijheid. Kwaliteit hoeft niet alleen gezocht te worden in bebouwing als massa zelf. Het gebouw dat tegenwoordig wordt gebruikt door daklozen en graffiti-artiesten wordt al jaren geteisterd door vandalisme, een beeld dat al 10 jaar staat voor dit gedeelte van Outremeuse. Het is juist deze expressie die het gebouw maakt tot een broedplaats voor culturele activiteiten.
Kleine nieuwe toevoegingen moeten er voor zorgen het gebouw functioneel en openbaar te maken. Het gebouw gaat fungeren als een stedelijke ruimte van waaruit ervaren wordt. Het programma is gekoppeld door een interactieve opeenvolging van ruimtes waarbij fysieke en non-fysieke ervaringen worden gevangen.Deels wordt de identiteit van het bestaande gebouw behouden evenals de verborgen bewoners, de interactie tussen het nieuwe en bestaande vormt onderdeel van de beweging van het ontwerp.
De mediatheekfuncties zijn als losse elementen aan de ruimtes toe gevoegd en verbonden met het nieuw te realiseren pad. Het ontmoeten van deze functies gebeurt middels raken, doorboren, schampen, botsen en
verrassen. Het zijn voornamelijk deze ruimtes die techniek behoeven en moeten worden geconditioneerd. Ze zijn evenals het pad geconstrueerd van hout, zodat ze afsteken bij het bestaande interieur.
Het pad begint bij een nieuw te realiseren hoofdentree aan de parkzijde. Hier verkrijgt het gebouw een nieuw element mede om aan te tonen dat er nieuwe functies in het gebouw zitten en dient tevens als nieuw entree-gebaar voor de mediatheek. Het element wordt gebruikt om de noodtrap in te verwerken en om een aantal functies aan het bestaande gebouw te koppelen of te vergroten. De nieuwbouw heeft een betonnen draag-constructie en een houten gevelafwerking. Het pad eindigt op de bovenste verdieping in het kleinschalige media-archief dat wordt gebruikt voor alle soorten media afkomstig uit Luik. De media wordt interactief
gebruikt om zo in te spelen op zijn grootste concurrent, het internet. Het is juist dit medium wat de traditionele mediatheek tot een uitstervend ras kan doen maken omdat veel van deze gegevens van thuis binnen handbereik zijn. In dit media-archief kan men media afhalen of plaatsen waardoor er een wisselwerking ontstaat tussen de gebruikers. Te denken valt aan oude archieffilms of Luikse gebeurtenissen die middels eigen camera of telefoon zijn vastgelegd.
plattegronden
langsdoorsnede
------------------------------------------------------------------------